warunki życia określane wielkością płac realnych były w 1850 r. 

w Europie nieznacznie tylko lepsze niż w 1450 r. - 

najlepiej wiodło się Anglikom (Londyn) i Holendrom/Flamandom 

(Antwerpia i Amsterdam) gdzie przez cały okres 

wskaźniki dobrobytu były najwyższe w Europie - 
w Mediolanie - Neapolu - Walencji - Strasburgu - 
Monachium - Wiedniu - Krakowie i Lwowie
między rokiem 1500 a 1750 płace realne 

spadły mniej więcej o połowę 
ze spadkowego trendu w Europie kontynentalnej 

wyłamały się poza Niderlandami 

jedynie niektóre stolice - 
tj. Paryż - Madryt i Warszawa

obserwatorfinansowy.pl